मी आरसा बोलतोय मराठी निबंध

मी आरसा बोलतोय मराठी निबंध | Arsachi Aatmkatha Marathi Nibandh

पुढील मुद्यांच्या आधारे "आरसा" या घटकाचे आत्मकथन करा.

मुद्दे:

निर्मिती व शोध
शास्त्रीय तत्त्व
आरशाचा आनंद व खंत
आरशाकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन
माणसाच्या चेहन्यावरील भाव हाच त्याच्या मनाचा आरसा
आरशाचे महत्त्व

उत्तर :

मी आरसा बोलतोय मराठी निबंध | Arsachi Aatmkatha Marathi Nibandh

मी आरसा बोलतोय | ESSAY ON MIRROR IN MARATH

मी माझी मिशी निरखत होतो. तो अस्फुट अस्फुट दिसू लागली होती. कसा आकार होईल तिचा ? मला मिशी हवी थोडीशी रुंद. ओठांवरून किंचित उतरत उतरत येणारी आणि ओठांच्या टोकावर येताच झटकन खाली वळणारी. माझ्या मिशीचा आकार मला हवा तसा मिळाला तर मी कसा दिसेन? मी कोणाकोणाला आवडेन? माझ्या डोळ्यांसमोर काही चेहरे तरळू लागले. मी गुंग होत गेलो. खळखळून हसण्याच्या आवाजाने माझ्या समाधीचा भंग झाला. मी चटकन इकडेतिकडे पाहिले. पण समोरचा आरसाच मला हसत होता, हे कळायला फार वेळ लागला नाही.

वा! वा! किती छान गुंग झाला होतास, नाही का? पण ते जाऊ दे. तुम्हां माणसांना स्वप्न दाखवण्यासाठीच तर माझा जन्म झाला आहे!

हे बघ. प्रत्येक माणसाचं स्वतःवरच सर्वांत जास्त प्रेम असतं. आपण इतरांपेक्षा वेगळं दिसावं म्हणून प्रत्येक जण काहीतरी वेगळी कृती, कोणीही न केलेली नवीनच कृती करण्याच्या प्रयत्नात असतो. या धडपडीतूनच माणसाने या पृथ्वीतलावर अनंत पराक्रम गाजवले आहेत. म्हणून तर माणूस आज सर्व प्राण्यांचा राजा, या पृथ्वीचा राजा म्हणून वावरतोय. या पराक्रमी माणसांनी आपल्या प्रत्येक पराक्रमानंतर आरशात स्वतःला पाहिले असणारच आणि पाहता पाहता मुठी आवळून, हात उंचावून माझा विजय असो' असे मोठ्याने मनातल्या मनात घोषणा देत स्वतःचा जयजयकार केला असणारच, हे लक्षात ठेव. तुमच्या मनातल्या या प्रेरणेचा निर्माता मीच आहे. मीच तुमची प्रगती घडवून आणतो.

आठवते का रे? जत्रेत आपली भेट झाली होती! किती विविध रूपांत मी त्या आरसे महालात अवतरलो होतो! तू तर नुसता लोटपोट हसत होतास. तुझ्याच किती प्रतिमा पाहायला मिळाल्या होत्या! गोलगरगरीत, हडकुळी, एकदम बुटकी ! किती प्रतिमा! एका आरशातली प्रतिमा आठवते? डोकं मोठं भोपळ्याएवढं, बाकीचा देह दोन-अडीच फूट फक्त ! काय हसत होता तुम्ही सगळेजण!

लक्षात ठेव. ही माझी रूपं केवळ विनोद करण्यासाठी निर्माण झालेली नाहीत. ड्रायव्हरला पाठीमागून येणाऱ्या गाडया दाखवण्यासाठी मोच तर गाडीच्या कडेवर बसतो. वेगवेगळी भिंगे हो माझीच रूपे आहेत. प्रयोगशाळेतल्या सूक्ष्मदर्शकापासून अवकाशातल्या ग्रहगोलांचे निरीक्षण करणाऱ्या दुर्बिणापर्यंत सर्वत्र मीच असतो. घरात, दारात, कपड्यांवर, दुकानांत, स्स्त्यावर गाड्यांमध्ये, जत्रांमध्ये, इथे तिथे सर्वत्र मीच असतो. पण लक्षात ठेव, मी कधी स्वतःच्या मिजाशीत राहिलो नाही.

पाणी पिण्यासाठी माणूस प्रथम नदीत वाकला वेव्हा त्याला स्वतःलाच स्वतःचे दर्शन घडले असणार. तेव्हापासून मी याच्यासोबत आहे. मी स्वतःला बाजूला ठेवून माणसाला मदत केली आहे. तूसुद्धा अशीच मदत करीत राहा. पाहा, केवढा मोठा होशील तू!